Συνδεσμικά προβλήματα ποδοκνημικής (Δρέττας Νικόλας PT,MT)

Ένας από τους πιο συχνούς τραυματισμούς στον αθλητισμό και γενικότερα την σωματική δραστηριότητα είναι το διάστρεμμα της ποδοκνημικής, στο οποίο εκτιμάται ότι το 40% των ατόμων που το βιώνουν για πρώτη φορά αναπτύσουν συνδεσμική αστάθεια ποδοκνημικής. Η συγκεκριμένη παθολογία χαρακτηρίζεται από πόνο,πρήξιμο,περιορισμένη κίνηση,αδυναμία,συχνα επεισόδια διαστρεμμάτων καθώς και αποχή από την επιθυμητή σωματική δραστηριότητα.

Ποιος είναι ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή;

Σε περίπτωση που το άκρο έχει πρόσφατο τραυματισμό (1-2 ημέρες), πρέπει να ληφθεί υπόψη η διαδικασία επούλωσης που υφίσταται, καθώς και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για να αντιμετωπιστεί.

• Σχετική ακινητοποίηση:

• Παγοθεραπεία - Ανύψωση :

• Προστασία και σταδιακή φόρτιση :

Αντίθετα, αν ο τραυματισμός έχει μπει σε χρόνιο στάδιο (στάδιο επαναδόμησης που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και ένα έτος) τότε η σταδιακή επανένταξη του άκρου στην καθημερινότητα μέσω εξειδικευμένου προγράμματος είναι μονόδρομος.

Πρόγραμμα άσκησης

• Ισομετρικές – Ισοτονικές

• Ασκήσεις ισορροπίας – ιδιοδεκτικότητας

Με τον όρο ιδιοδεκτικότητα εννοούμε την νευρική διαδικασία κατά την οποία το σώμα λαμβάνει ένα ερέθισμα από το περιβάλλον,το επεξεργάζεται και τελικά παράγει μία κινητική απάντηση. Παραδείγματα ιδιοδεκτικών ασκήσεων είναι οι παρακάτω φωτογραφίες, με απώτερο σκοπό την επανεκπαίδευση της ικανότητας του σώματος να προσαρμόζεται σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον (έδαφος ή δίσκος ισορροπίας) και έτσι να προστατεύεται από τραυματισμούς, κάτι που αποτελεί θεμελιώδη λίθο στην αποκατάσταση.

• Core stability

Ονομάζεται η σταθερότητα που προσφέρεται στο σώμα μέσο της ορθής πυροδότησης χρονικά και δυναμικά των μυών του κορμού. Η δυσλειτουργία της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης καθώς και η ελλειπής αντοχή-δύναμη των μυών αυτής αποτελούν παράγοντες κινδύνου ως προς την έναρξη τραυματισμών σε όλη την κινητική αλυσίδα του κάτω άκρου. Με την κατάλληλη αξιολόγηση και δημιουργία ενός εξατομικευμένου προγράμματος σταθερότητας κορμού, μειώνονται οι πιθανότητες τραυματισμού ακόμα και στην ποδοκνημική αρθρωση.

Βιβλιογραφία
1. Carl G. Mattacola and Maureen K. Dwyer, Rehabilitation of the Ankle After Acute Sprain or Chronic Instability, Journal of athletic training 2002
2. Mohd Salim, Umar and Shaharudin, Effects of the standard physiotherapy programme on pain and isokinetic ankle strength in individuals with grade I ankle sprain, Journal of Taibah Univercity Medical Science, 2018
3. Faizullin I and Faizullina E, Effects of balance training on post-sprained ankle joint instability, The International Journal of Risk and Safety in Medicine, 2015
4. Jason Fox et al. Eccentric Plantar-Flexor Torque Deficits in Participants With Functional Ankle Instability, Journal of Athletic Training, 2008
5. Gary B. Wilkerson et al. Prediction of Core and Lower Extremity Strains and Sprains in Collegiate Football Players: A Preliminary Study, Journal of Athletic Training, 2012
6. Matthew J. Rivera et al. Proprioceptive Training for the Prevention of Ankle Sprains: An Evidence-Based Review, Journal of Athletic Training, 2017
7. Jay Hertel and Revay O. Corbett, An Updated Model of Chronic Ankle Instability, Journal of Athletic Training, 2019